Het Akhal-Teke-paard is een van de oudste raszuivere rassen die vandaag de dag nog steeds populair zijn. De bijdrage van paarden aan de wereldpaardenfokkerij is zo groot dat de leiding van de Republiek Turkmenistan besloot deze vertegenwoordiger op het staatsembleem vast te leggen.

Geschiedenis van de oprichting van het ras

Het is niet voor niets dat Turkmenistan het Akhal-Teke-paard koos als staatssymbool - naar alle waarschijnlijkheid is dit land het historische thuisland van de Akhal-Teke-paarden, die vaak het Turkmeense paardenras worden genoemd. Er is een mening dat de eerste vertegenwoordigers van het ras verschenen in het 3e millennium voor Christus.

Het Akhal-Teke-paard werd gefokt door de volkeren van Centraal-Azië, wiens belangrijkste doel was om een ​​universeel paard te creëren. Deze gegevens zijn afkomstig uit vele boeken en werken waarin de beste paarden in de omgeving worden genoemd.

Akhal-Teke-paard

Het is interessant! De volkeren van Turkmenistan fokten paarden tot een sekte, benaderden de zorg zorgvuldig en met schroom, waardoor ze op gelijke voet werden gesteld met familieleden.

Rasontwikkeling

Nadat de Sovjetmacht in de regio was gevestigd, begon een reeks maatregelen om de structuur van de landbouw te verbeteren.

Ook het Akhal-Teke-paard viel onder de moderniseringsprocedure. De belangrijkste activiteiten die op het ras werden uitgevoerd met het oog op de ontwikkeling en verbetering ervan, waren gericht op het vergroten van de groei en het corrigeren van defecten aan de buitenkant. Het zijn deze veranderingen die het moderne paard onderscheiden van zijn voorouders.

Tegenwoordig wordt dit ras niet alleen in Turkmenistan gefokt, maar ook in het buitenland. Een vrij groot aantal Akhal-Teke-paarden bevindt zich in Rusland, je kunt dit paard vaak vinden in andere voormalige Sovjetrepublieken.

Kenmerken van Akhal-Teke-paarden

Opfok van het paard - waarom gedraagt ​​het paard zich agressief?

Het uiterlijk van het paard, evenals zijn karakter, werd beïnvloed door de historische omstandigheden waarin de ontwikkeling plaatsvond. Voor de volkeren van die tijd, meestal nomadisch, was het uithoudingsvermogen van een dier belangrijk om lange afstanden te overbruggen. Bovendien werd dit alles uitgevoerd in een heet, droog klimaat, op landen die arm zijn aan weilanden en rivieren. Daarom heeft het Akhal-Teke-paard een speciaal uithoudingsvermogen en een wilskrachtig karakter.

Akhal-Teke-ras

Het uiterlijk kan als volgt worden omschreven:

  1. Het paardenras Akhal-Teke is vrij groot. Akhal-Teke hengst bereikt een hoogte van ongeveer 160 cm.
  2. Een echte Turkmeense argamak - een paard is meestal middelgroot, vrij dicht en gespierd.
  3. Dit paardenras heeft een unieke vorm van hoofd en nek. Namelijk: het hoofd is tamelijk verfijnd en langwerpig, en de ogen zijn licht hellend. De nek is op zijn beurt lang en dun.
  4. Het Akhal-Teke-paard heeft een vrij dunne en gevoelige huid, waardoor dunne vasculaire netwerken zichtbaar zijn.
  5. Het Turkmeense paard onderscheidt zich door zijn haar, dik en glad, hoewel sommige oosterse individuen misschien helemaal geen manen hebben.
  6. Het pak kan verschillen. Meestal gevonden: zwart, rood, wit, bruin. Bovendien kunnen al deze pakken hun eigen unieke tinten en tinten hebben, van zilver tot moutig enzovoort.
  7. Akhal-Teke-paard is een paard met een lichte gang, wat vooral belangrijk is bij wedstrijdevenementen.

    Akhal-Teke-ras

Als we het hebben over de kenmerken van karakter en aanleg, dan onderscheidt het Akhal-Teke-paard zich door zijn aanleg en vurige temperament.Het komt vaak voor dat een veulen of een volwassen Akhal-Teke-paard niemand toelaat, behalve misschien de eigenaar. Vertegenwoordigers van dit ras zijn slim genoeg, gefocust, goed in veel activiteiten, vooral paardensport. En hoewel het ras door de eeuwen heen is geëvolueerd, blijft hun karakter ongewijzigd.

Daarom moet je persoonlijk met een paard werken en je eigen individuele aanpak ontwikkelen.

Hoe zorg je voor Akhal-Teke-paarden

Houd er rekening mee dat paarden van oudsher geëvolueerd zijn in de bergen, dus de beste manier om ze te houden is door alles te doen om het milieu en de voeding dichter bij het historisch correcte te brengen. Op deze manier kunt u immers hun unieke eigenzinnige karakter behouden. Sommige fokkers beweren echter dat je door een thuisomgeving te creëren meer genegenheid en vertrouwen van het dier kunt krijgen.

Akhal-Teke-ras

Roan

Om het dier zich goed te laten voelen, is de juiste zorg nodig, waaronder:

  • Zorg voor de juiste voeding en het vereiste waterpeil.
  • Regelmatige schoonmaak van de stal. Om het gemakkelijker te maken, moet u het dier tijdens het werk naar een andere plaats brengen. Vervolgens moet u het natte en vuile beddengoed van het hele oppervlak verwijderen, zorgvuldig naar alle hoeken kijken, zodat er geen vies beddengoed in de stal achterblijft. Indien nodig moet een ontsmettingsmiddel worden gebruikt. Nadat alle procedures zijn uitgevoerd en het oppervlak volledig droog is, kan een nieuwe onderlaag worden gelegd.
  • Hygiëne. Haar op de manen, evenals op de staart, moet dagelijks zorgvuldig worden uitgekamd. Bovendien is het noodzakelijk om de huid drie keer per dag te reinigen: met een natte, warme spons, de ogen en neus. Ongeveer één keer per week is het nodig om het dier volledig schoon te maken met een borstel en, indien nodig, een kam.
  • Hoef zorg. Om het comfort van het dier te garanderen, moet je een bekwame smid vinden. Het is beter om niet alleen te schoenen, omdat alleen een ervaren vakman het vakkundig kan doen, zonder het dier te schaden. Hoefijzers worden meestal om de zes weken vervangen.

Aandacht! De basisveiligheidsregels moeten in acht worden genomen (ga niet bij de benen van het paard zitten; beweeg soepel en voorzichtig, zonder plotselinge bewegingen die het dier kunnen schrikken, enz.). Dit wordt een profylaxe ter bescherming tegen verwondingen en andere ongelukken.

Dieet en voeding

Isabella paard

Een goede voeding is de garantie dat het dier zich gelijkmatig ontwikkelt, zonder complicaties en ziektes.

Dus de belangrijkste componenten van het dieet:

  1. Gras. Geen wonder dat dit punt het eerste is, aangezien zij het is die de belangrijkste voedselbron voor het dier is. Een paard voorzien van een goede weide is een garantie dat het Akhal-Teke-paard alle noodzakelijke voedingsstoffen voor groei en ontwikkeling krijgt. Als er een periode van droogte of andere negatieve klimatologische invloeden in het gebied wordt waargenomen, moet extra droog aanvullend voedsel worden geïntroduceerd. Geef het dier geen geel of oud gras!
  2. Hooi. Hetzelfde kruid, maar dan gedroogd. Het is noodzakelijk om voor een goede aanvoer van gedroogd gras te zorgen, want een volwassen dier eet ongeveer 15 kg per dag. Zorg ervoor dat het hooi onkruidvrij is, vers gras met rijke groene tinten en een aangename natuurlijke geur. U mag het dier niet voeren met oud gras, vooral niet beschimmeld, omdat schadelijke micro-organismen erin ernstige longziekten kunnen veroorzaken die niet kunnen worden behandeld.
  3. Granen. Dit omvat maïs en haver. Dit type voer dient strikt gedoseerd te worden zodat het paard geen overgewicht of maag- en gebitsproblemen krijgt.
  4. Geconcentreerde mengsels. Dit type product kan niet thuis worden gemaakt, omdat het om fabrieksverwerkingsmethoden gaat. Het zijn deze mengsels die optimaal te introduceren zijn als er niet genoeg gras in de weilanden staat.
  5. Zouten. Ze zijn ook heel gemakkelijk te vinden in winkels. Ze bevatten allemaal die minerale voedingsstoffen die het dier mogelijk minder krijgt: jodium, kobalt, enz.

    Hooi voor een paard

Daarnaast is het belangrijk om de Akhal-Teke van de benodigde hoeveelheid water te voorzien.

Het bepalen van de hoeveelheid is vrij eenvoudig:

  • als het gewicht van het dier tot 410 kg is - van 13,5 tot 27 liter (optimaal 20);
  • gewicht in het bereik van 410 tot 545 kg - van 18 tot 36 liter (optimaal 27);
  • met een gewicht van 545 tot 680 - van 22,5 tot 45 liter (optimaal 45).

Hoewel dit ras van Turkmeense paarden niet erg populair is buiten Turkmenistan en Rusland, hebben ze hier een groot potentieel. Volgens de laatste gegevens heeft de Russische landbouw de grootste reserve aan Akhal-Teke-paarden. Het fokken wordt voornamelijk uitgevoerd in Bashkiria, Dagestan, Kalmukkië en in het Stavropol-gebied. Het argamak-paard (het was onder deze naam dat het in vroege tijden in Rusland bestond) is immers universeel om te rijden en neemt in de regel alle prijzen op de races.

Het fokken van dit type paard voor commerciële doeleinden is populair in Rusland. Dit komt zowel door zijn esthetische kwaliteiten als door zijn unieke kracht en uithoudingsvermogen. Dit type bedrijf is behoorlijk winstgevend, aangezien de kosten van een jong veulen relatief laag zijn en een volwassen hengst kan worden gebruikt bij paardenrennen, in de toeristische sector en in de landbouwsector.